Sint rijdt nog steeds over de daken
Maar let niet meer op alle zaken
Hij heeft moeite met het zicht
En ook al met zijn evenwicht
Hij wordt ook weer een jaartje ouder
Soms trekt zijn jicht tot in zijn schouder
Zo sjokte Sint op het witte paard
Met snottebellen in zijn baard,
Die glinsterden in het bleke licht
Een wat deprimerend gezicht.
Plots hield Sint zijn schimmel stop
En zijn ogen lichtten op
Hij riep snel zijn pakjesPiet
Die prompt zijn zak wat zakken liet
Tezamen keken zij zo naar beneden
En zijn daarna van't dak gegleden
Sint en Piet waren echt vol lof
Over [naam] mooie nieuwe hof
Waar het eerst een zootje was
Lag nu een schitterend terras
Zij pakten samen toen een stoel
Voor het perfecte tuingevoel.
Nog lang hebben zij daar gezeten
Maar voor ’t paard viel niets te eten
Zo mooi als het terras ook was
Er stond geen enkel sprietje gras
Dus om de borders wat te vullen
Geeft de Sint je deze spullen
En hoewel gras er niet goed aard
Leg er eens een wortel voor ‘t paard

---

Surprise tip:
Nog geen surprisetip bij dit gedicht?

Help mee... stuur je surprise tip naar tips@dichtpiet.nl