Ik had de kamers in m'n hoofd
met zwart papier behangen
ik zwierf door duist're gangen
het licht dat leek gedoofd

die ene ooit beloofd
had ik nog nooit ontvangen
toch bleef er het verlangen
die emotie nooit geroofd

ik had in al die tijden
niets aan niemand toevertrouwd
en op mijn weg van lijden
muren om me heen gebouwd

maar jij, jij was m'n redding
jij liet niet alles zijn beloop
en was voor mij de bedding
in de rivier van hoop

---

Veel schrijfplezier