Ik kende ooit een jongen die was altijd aan het rennen
Hij was wild op zoek hij wilde liefde kennen
Hij zocht haar overal de liefde van zijn leven
Maar het mocht niet baten en hij wilde de hoop op geven
Hij rende en hij rende maar remde steeds meer af
Omdat niets wat hij zag hem nog hoop of moed gaf
Helemaal buiten adem leunde hij tegen een boom
Hij schudde en hij trilde hij pufte en blies stoom
Maar plots hoorde hij een stem zo zuiver en zo puur
Zijn koude hart begon te branden er brandde weer nieuw vuur
Een schoonheid had hem ingehaald en zei snakkend naar lucht
"Zeg lieve schat ben jij soms voor mij op de vlucht"

Neem dus gewoon de tijd en zet je hart maar open
Dan zal de liefde er vanzelf naar binnen lopen

---

Veel schrijfplezier