Op een warme zomeravond net na't laatste zonnestraaltje
Wacht een lief klein kindje op z'n wel te rusten, slaapverhaaltje
"Er was eens," begin ik; "een hele lieve dame,
waar mensen en kinderen graag op bezoek kwamen.
Waar altijd een koekje klaar stond of een and're lekkernij
Soms wat over datum, maar dat nam je er graag bij
Gezelligheid hing altijd als een deken om haar heen
En iets statigs zag je overal waar ze maar verscheen
En al was ze geen koningin en zelfs geen prinses
En zul je niet van haar horen tijdens geschiedenisles
Deze lieve dame heeft toch geschiedenis geschreven
Bij mensen die haar hebben mogen kennen in haar leven
Die op vakanties mochten proeven van wat zij wist te maken
Eten om te smullen en een sfeertje dat je wist te raken
Mensen bij wie haar wijze en soms lief dringende woorden
Precies doel wisten te raken en vol overtuiging scoorde
Wist je dat deze lieve dame nooit oud geworden is?
Geloof me m'n lieve kleine dat ik me niet vergis
Ik weet niet hoe ze't deed maar ze straalde echt iets uit
En zag er zolang men haar kende zeker tien jaar jonger uit
Deze lieve dame die vol teugen van't leven genoot
Heeft een lege plek achter gelaten, net als zij zo groot
Maar zal ik je vertellen, je hoeft niet lang naar haar op zoek
Omdat ze is te vinden in menig fotoboek
Ze was namelijk altijd erg fotogeniek
En staat op menig foto van feest of gewoon vakantiekiek
In prachtige kledij met zorg uitgezocht en aangetrokken
Statig en sjeik van haar hoed tot aan haar sokken."
"Pappa?" onderbreekt de kleine; "heb jij misschien,
zo'n fotoboek waarin ik haar zou kunnen zien?"
"Jazeker lieve kleine, maar slaap nu maar snel
Dan beloof ik dat ik je morgen wat meer van haar vertel"

---

Veel schrijfplezier